خود‌جرحی بدون‌خودکشی در نوجوانان بزهکار و نوجوانان با سابقه بدرفتاری دوران کودکی: انگیزه‌ها و احتمال خودکشی

هدف پژوهش حاضر بررسی شیوه­ها و انگیزه‌های خودجرحی بدون خودکشی و تعیین ارتباط خودجرحی بدون خودکشی با احتمال خودکشی در نوجوانان بزهکار و نوجوانان با سابقه بدرفتاری دوران کودکی. به این منظور تعداد 238 نوجوان به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت­کنندگان به فهرست رفتارهای خودجرحی بدون خودکشی، سیاهه کارکردهای خودجرحی و مقیاس احتمال خودکشی پاسخ دادند. در 51 درصد از کل دو گروه 31 نفر از گروه بزهکار و 83 نفر از گروه با سابقه بدرفتاری دوران کودکی، سابقه یکی از انواع رفتارهای خودجرحی بدون خودکشی به روش­های بریدن، سوزاندن، کتک زدن خود، کوبیدن سر به دیوار و چنگ کشیدن وجود داشت. احتمال خودکشی در نوجوانان با سابقه خودجرحی بدون خودکشی به­طور معنا­داری بالاتر از گروه بدون سابقه این رفتار بود. تحلیل عاملی سیاهه کارکردهای خودجرحی، انگیزه­های پذیرش گروهی، ابراز آشفتگی، ضد­خودکشی، اثبات خود، تمایز خود از دیگران، ضد تجزیه­ای، تنظیم هیجانی و انتقام گرفتن را به‌عنوان انگیزه­های خودجرحی بدون خودکشی شناسایی کرد. انگیزه­های تنظیم هیجانی، ابراز آشفتگی و پذیرش گروهی پیش‌بینی­کننده احتمال خودکشی است.